تیک تاک

دور نرو. بیا کنار دلم. من غیر از اینها که می نویسم، نوازش هم بلدم.

تیک تاک

دور نرو. بیا کنار دلم. من غیر از اینها که می نویسم، نوازش هم بلدم.

برای تجهیزفرد فرد آتش نشانان به سیستمهای ردیابی تلاش کنید.

سه روز از حادثه دلخراش پلاسکو گذشت ... 72 ساعت طلایی که بیشتر چشمها و گوشها به جعبه جادویی دوخته شد تا خبری از زنده یافتن حداقل یک آتش نشان از میان 15 آتش نشان محبوس دریافت شود ولی فقط خبر از یافتن پیکر 2 تن از این عزیزان رسید. در این که عزیزان آتش نشان و امدادگر در این سانحه کم نگذاشتند شکی نیست. خیلی از اونها در این سه شبانه روز شاید یک ساعت هم به خواب نرفتند. ولی همه واقفند که تجهیزات نیروی آتش نشانی ایران اصلاً کافی نیست. به واقع ما از یک آتش نشان چه انتظاری داریم؟ آتش نشان مثل من و تو یک انسان است و البته که از نظر درجه انسانیت به مراتب از من و تو بالاتر است. اما آتش نشان مثل من و تو جوان است و عاشق زندگی. پدر دارد. مادردارد. برادر دارد. خواهر دارد. همسر دارد. پسردارد. دختر دارد. تمام آن عواطف و روابطی که در زندگی من و تو جریان دارد، در زندگی او هم جریان دارد. ما وقتی می توانیم ادعای تلفات کم در یک سانحه را داشته باشیم که نیروی آتش نشانی را فدای نجات سایرین نکنیم. ما باید امنیت آتش نشان را هنگام کار تا حد امکان تأمین کنیم. ولی این کار را نمی کنیم. ما فقط آتش نشان را پیشمرگ سایرین می کنیم. در حالی که در سایر کشورها فرد به فرد آتش نشانان از بهترین سیستمهای ردیابی مثل Pointer (ردیابی با استفاده از امواج الکترومغناطیس) و Audrey  (ردیابی با استفاده از هوش مصنوعی) استفاده می کنند که ردیابی آتش نشان را حتی در ساختمان هم امکان پذیر می سازد؛ آتش نشانان ما به هیچ گونه سیستم ردیابی حتی GPS (ردیابی با استفاده از امواج رادیویی که برای بیرون ساختمان بیشتر کار می دهد.) مجهز نیستند. جداً ما چه انتظاری از یک آتش نشان داریم؟ این که من و تو بی احتیاطی کنیم، بعد یک آتش نشان که امنیت خودش هم تأمین نیست و حتی نمی تونند او را ردیابی کنند، بپره وسط آتیش و من و تو رو دربیاره و خودش را فدای من و تو کنه؟ کجای این انتظار منطقی است؟ شهرداریها می بایست پیش از هر اقدام دیگری در جهت جبران خسارتهای پلاسکو، ابتدا بودجه کلانی را صرف تجهیز نیروهای مقدس آتش نشان و به ویژه امکانات ردیابی آنها در سوانح نماید. شاید اگر آنها تجهیزات به روزی داشتند، امکان نجات یک نفر و داغدار نشدن یک خانواده وجود داشت. الان خرف از تأمین خسارت همه اقشار سانحه دیده در تلویزیون هست ... مال و منال کسبه .. بیکاری کارگر ... پس جان آتش نشان چی؟؟؟ ... عشق فلان همسر چی؟؟؟ ... یتیمی فلان کودک چی؟؟؟ ... داغ فلان مادر چی؟؟؟ ... فقظ پول و پول و پول ... فقط بلدیم همین را جبران کنیم. چرا هیچ کس از آتش نشان چیزی نمی گه؟ کی گفته وظیفه اش بوده؟؟؟ دست بردارین از این حرفهای شاعرانه و بازی با قافیه ها. یک اقدام غملی برای امنیت این قشر انحام بدید. پلاسکو اگر چه جان عده ای را گرفت، بیش از پیش خود من را متوجه اهمیت کار و درجه والای یک آتش نشان کرد ... درجه ای که فکر نمی کنم خودم هیچ وقت بتونم به اون حد برسم. مراقب انسانهای واقعی دور و برمون باشیم. اگر آنها نباشند، این دنیا دیگه جای زندگی نیست.

به احترام شهدای آتش نشان پلاسکو که خداوند بهشت برینش را جایگاه ابدی آنان قرار دهد، فاتحه ای نثار روح عظیم الشأنشان کنید.

نظرات 1 + ارسال نظر
معین دوشنبه 4 بهمن 1395 ساعت 08:22

سلام
روز بخیر
نوشته ی زیبا و پر احساستون رو خوندم
فقط حیفم اومد یک نکته رو یادآور نشم
سازمان آتش نشانی هیچ ارتباطی به دولت نداره و به عنوان یک زیرمجموعه از شهرداری به حساب میاد
بوجه شون، امکاناتشون، استخدام هاشون و .....
بنابراین اگر هر قصوری در خصوص این سازمان و تک تک نفراتش صورت گرفته باشه، مستقیم به شهردار و شورای شهر برمیگرده
من هم برای تک تک جان باخته های این حادثه آرزوی آرامش ابدی میکنم
سالم و شادکام باشید

معین عزیز سلام:
روز شما هم بخیر. ممنون ازنظرلطف و تذکرت. تصحیح شد. درکل منظور اینه که آتش نشانی زیرمجموعه هر کی که هست، امکاناتش اصلاً به روز نیست.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد